ႏိုင္ငံေရးကို ျပက္ရယ္မျပဳပါနဲ႕- လူထုစိန္၀င္း-

လူထုစိန္၀င္း-

သမိုင္းဆိုတာ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး၊ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အသက္၀ိဥာဥ္ျဖစ္တယ္။
အသက္ကို ေစာင့္ ေရွာက္သလို၊ ဂရုတ စိုက္နဲ႔ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရတယ္။
အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ တန္ဖိုးထား အေလးအျမတ္ျပဳရတယ္။

အရွိကိုအရွိအတိုင္းၾကည့္

သမိုင္းကို ေမ့မပစ္ရ၊ ေဖ်ာက္မပစ္ရသလို ဖ်က္လည္း မပစ္ရဘူး။ ကိုယ္ၾကိဳက္သလို ျပဳျပင္တာလည္း မလုပ္ရဘူး။
အရွိကိုအရွိအတိုင္း တန္ဖိုးထားထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရတယ္။ သမိုင္းကို ျပန္လည္ေလ့လာသံုးသပ္တဲ့အခါမွာ သူ႕ေခတ္သူ႔အခါက အေျခအေနအတိုင္း သံုးသပ္ရတယ္။ ကိုယ့္ေခတ္ကိုယ့္အခါကအျမင္နဲ႕ သမိုင္းကိုဆံုးျဖတ္ရင္ အမွန္ကိုမရႏိုင္ဘူး။

သမိုင္းကို ကိုယ့္အတၱေနာမတိနဲ႕ မၾကည့္ရပါဘူး။ ဆိုရွယ္လစ္စကား လူတိုင္းေျပာေနတဲ့အခ်ိန္က သမိုင္း၀တၳဳေရးဆရာမ်ားက ေရွးဘုရင္မ်ားရဲ႕ပါးစပ္က လုပ္သားျပည္သူတို႔၊ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရးတို႔၊ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရးတို႔ ဆိုတဲ့စကားေတြ တြင္တြင္ၾကီး ေျပာခိုင္းၾကတာေတြ ဖတ္ခဲ့ရတယ္။

ပုဂံေခတ္ ပေဒသရာဇ္ရွင္ဘုရင္တစ္ပါးရဲ႕ အျမင္ေတြက ႏွစ္ဆယ္ရာစု လူမႈေတာ္လွန္ေရးသမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျမင္ေတြျဖစ္ျပီး၊ ရွင္ဘုရင့္ပါးစပ္က ဆိုရွယ္လစ္ စကားေတြ ထြက္ေနေတာ့ ဖတ္ရတာ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ျဖစ္ျပီး ၀တၳဳအေနနဲ႕လည္းမေကာင္း၊ သမိုင္းအေနနဲ႕လည္း အသံုးမက်ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။

အကြဲေတြမီးေမာင္းထိုးျပ

အသံုးမက်ရံုဆို ေတာ္ေသးတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ျမန္မာ့သမိုင္းကို ေနာင္လာေနာက္သားေတြ အထင္ေသး အျမင္ေသးျဖစ္ျပီး ယံုတမ္းစကားေတြအျဖစ္ ျပက္ရယ္ျပဳ ေအာင္ တမင္လုပ္သလို ျဖစ္ေနတယ္။
အခုေခတ္မွာလည္း သမိုင္းကို ျပန္လည္ ေဖာ္ထုတ္ေနၾကတယ္။
ရည္ရြယ္ခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ တင္ျပၾကတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ စစ္မျဖစ္မီနဲ႕ စစ္ျပီးေခတ္ ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းေတြကို ေဖာ္ျပၾကတယ္။
အဲဒီလိုေဖာ္ျပရာမွာ ေကာင္းတဲ့အပိုင္းကို မေဖာ္ျပၾကဘဲ၊ မေကာင္းတဲ့ အပိုင္းကိုခ်ည့္ ဆြဲထုတ္ေဖာ္ျပေနၾကတယ္။ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး၊ ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရး ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြကိုေတာ့ ခ်န္ထားျပီး၊ ဖဆပလနဲ႕ ကြန္ျမဴနစ္အကြဲ၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအကြဲ၊ တည္ျမဲသန္႔ရွင္းအကြဲ၊ ဦးဗိုလ္သခင္အကြဲ စတဲ့ အကြဲအျပဲေတြကို ခ်ည့္ မီးေမာင္းထိုးျပေနတယ္။

ျမန္မာမ်ိဳးခ်စ္ၾကီးမ်ားရဲ႕၀ံသာႏု

ဖဆပလမတိုင္မီ ၀ိုင္အမ္ဘီေအ၊ ဂ်ီစီဘီေအေခတ္ေတြ အေၾကာင္းေဖာ္ျပေတာ့လည္း ေရွးျမန္မာ မ်ိဳးခ်စ္ၾကီးမ်ားရဲ႕ ကိုယ့္တိုင္းျပည္၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ ခဲ့ၾကတဲ့ ၀ံသာႏုရကၡိတ စိတ္ဓါတ္မ်ားကို လ်စ္လ်ဴရႈထားျပီး၊ အကြဲအျပဲေတြအေၾကာင္းခ်ည့္ တူးဆြရွာေဖြ ေဖာ္ထုတ္ေနၾကတယ္။
သင္ခန္းစာထုတ္ယူဖို႔ဆိုျပီး သံုးသပ္ျပသူမ်ားကလည္း၊ သံုးသပ္တဲ့ေခတ္ရဲ႕ အေျခအေနကို ထည့္မစဥ္းစားဘဲ၊ အခုႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုအျမင္နဲ႕ ရႈုျမင္သံုးသပ္တာ မ်ိဳးပဲ လုပ္ေလ့ရွိၾကတယ္။
ဘာေၾကာင့္ ကြဲတာ ျပဲတာေတြကိုခ်ည့္ မီးေမာင္းထိုးျပေနၾကတာလဲလို႔ ေမးေတာ့၊ အကြဲအျပဲေတြေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ ဘယ္ေလာက္ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာ သင္ခန္းစာ ယူၾကေစခ်င္လို႔၊ ညီညြတ္ေစခ်င္လို႔ ဆိုတဲ့ အေျဖပဲ ခပ္လြယ္လြယ္ေပးၾကတယ္။

ခုတ္ရာတျခားရွရာတျခား

ဒီလိုေဖာ္ျပခ်က္ေတြက လက္ေတြ႕မွာ ခုတ္ရာတျခား ရွရာတျခား ျဖစ္သြားတယ္ဆိုတာေတာ့ သူတို႕ သတိမထားမိၾကဘူး။ သူတို႕ေဖာ္ထုတ္တာေတြကို ဖတ္ျပီး၊ စာဖတ္သူမ်ားရဲ႕ အျမင္မွာ ႏိုင္ငံေရးသမားမွန္သမွ် ဘယ္သူမွ မေကာင္းဘူး၊

ႏိုင္ငံေရးဆိုတာလည္း ကလိမ္ကက်စ္ လုပ္ေနၾကတာပဲ။ အခ်င္းခ်င္း အာဏာလုျပီး ခြက္ေစာင္းခုတ္ေနၾကတာပဲဆိုတဲ့ အျမင္ေတြပဲ ေပၚထြက္လာေစတယ္။

ဒီေန႔ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ေဖာ္ျပေနတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းစာေတြ၊ ကာတြန္းေတြကိုၾကည့္ျပီး၊ ကေလးေတြကေတာင္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို ရယ္သြမ္းေသြးၾက၊ ျပက္ရယ္ျပဳၾက လုပ္တာေတြ႕ရတယ္။

ရင္နာစရာ သိပ္ေကာင္းတယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးမွန္သမွ် ဦးညြတ္အေလးျပဳၾကတဲ့ “ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္” ဆိုတာ အားလံုးႏိုင္ငံေရးသမား သခင္ေတြဘ၀က ဗိုလ္ျဖစ္လာၾက တယ္ဆိုတာ ကေလးေတြ မသိႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။

ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ဘယ္သူမွမေကာင္းဘူးဆိုတဲ့ စကားကို ဟိုးတစ္ခ်ိန္တုန္းက ဂိုဏ္းအုပ္စုတစ္ခုက လူပုဂၢိဳလ္တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ စာေရးဆရာ တစ္ခ်ိဳ႕က ရည္ရြယ္ ခ်က္ရွိရွိနဲ႕ တမင္တကာ ေၾကြးေၾကာ္ လႊင့္ထုတ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။

မတူညီမႈမ်ားျဖင့္ေပါင္းစည္းမႈ

ညီညြတ္ၾကေစခ်င္လို႔ဆိုတဲ့ စကားကလည္း မစဥ္းစားဘဲ ခပ္ေပါ့ေပါ့ေျပာရင္ အဓိပၸါယ္ေကာက္လြဲျပီး တစ္လြဲဆံပင္ေကာင္း ျဖစ္သြားေစႏိုင္တာေၾကာင့္ သတိထား ေျပာသင့္တယ္။
သဘာ၀တရားၾကီးကိုက လူ႔ေလာကကို အသြင္သ႑ာန္အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားျခားနားမႈေတြနဲ႕ ဖန္တီးေပးထားတာ ျဖစ္တယ္။

မတူညီမႈမ်ား၏ ေပါင္းစည္းမႈကို အေျခခံထားတာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လည္း လူ႔ေလာကဟာ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ျပီး အေရာင္စံု အေသြးစံုေတြနဲ႕ လွပသာယာတဲ့ ေနရာၾကီး ျဖစ္ေနတာပါ။ တစ္ေရာင္တည္းျခယ္တဲ့ ေလာကၾကီးဆိုရင္ ဘယ္ဒီလိုသာယာလွပေနေတာ့မွာလဲ။
ကြဲျပားျခားနားျခင္းဆိုတာ သဘာ၀ျဖစ္လို႔ မလိုလား အပ္တဲ့အရာ မဟုတ္ဘူး။ ေၾကာက္စရာမဟုတ္သလို စက္ဆုပ္စရာလည္းမဟုတ္ဘူး။

ကြဲျပားျခားနားျခင္းေၾကာင့္ တိုက္ ခိုက္ၾကတာမဟုတ္ဘူး။ “မတူညီမႈမ်ား၏ ေပါင္းစည္းမႈ” သေဘာကို လူေတြက နားမလည္ သေဘာမေပါက္လို႔ တိုက္ၾက ခိုက္ၾကတာ ျဖစ္တယ္။

ရန္ျဖစ္တာမျပည့္၀လို႔

အယူအဆမတူတာ သေဘာထား ကြဲျပားျခားနားတယ္ဆိုတာ သဘာ၀ပဲ။
အယူအဆမတူလို႔ ရန္ျဖစ္ တယ္ဆို တာက၊ မျပည့္၀တဲ့သေဘာ၊ မရင့္က်က္တဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္။ လူတိုင္းကိုယ္ယံုခ်င္တာ လြတ္လပ္စြာယံုခြင့္ရွိတယ္။

အခိုင္အမာကိုင္စြဲထားခြင့္ ရွိတယ္ဆိုတာကို နားလည္သေဘာေပါက္ျပီး မျငိဳမျငင္ လက္ခံႏိုင္ျခင္းဟာ စိတ္ယဥ္ေက်းမႈ အထက္တန္းက်သူမ်ားရဲ႕ အေျခခံ လူ႔က်င့္၀တ္ တစ္ခုျဖစ္တယ္။ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရလည္း ျဖစ္တယ္။

ေရကိုတားလို႕ အၾကားမထင္ဆိုတဲ့ ညီညြတ္ေရးမ်ိဳးဟာ စကားအျဖစ္သာ ေျပာလို႕တင့္တယ္တာ။ တကယ္ လက္ေတြ႕ေတာ့ မရွိႏိုင္ဘူး။

တစ္ေသြးတစ္သံတစ္မိန္႔ဆိုတဲ့ ညီညြတ္ေရးစကားမ်ိဳးနဲ႕ တစ္သားတည္း ညီညြတ္ေရးဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳးဟာ၊ အဓိပၸါယ္ေကာက္ အယူလြဲရင္ တစ္လြဲဆံပင္ ေကာင္းျဖစ္ျပီး အၾကြင္းမဲ့အာဏာရွင္စနစ္ကို ဦးတည္ေရာက္ရွိသြားေစႏိုင္တယ္။ သတိထား သံုးသင့္တယ္။

အစြဲေတြခၽြတ္ပစ္ရမယ္

လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေနဟာ ႏွစ္ငါးဆယ္နီးပါး တစ္ပါတီ၊ တစ္ဖြဲ႕တစ္စည္းရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈကေန ဒီမိုကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ဆီ ကူးေျပာင္းဖို႔တာစူေနတဲ့ အခ်ိန္ကာလ ျဖစ္တယ္။
ဒီအခ်ိန္ ဒီကာလမွ လူတိုင္းရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာ ရိုက္သြင္းခံထားရတဲ့ (brain washed လုပ္ခံထားရတဲ့) ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ကိုယ္နဲ႕မဆိုင္ဘူး၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူတစ္စုနဲ႕ပဲ ဆိုင္တယ္၊ ၀င္မစြက္နဲ႕ ၀င္မပါနဲ႕၊ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတယ္၊ စက္ဆုပ္စရာ ေကာင္းတယ္၊
ႏိုင္ငံေရး သမားဆိုရင္ ဘယ္သူမွ မေကာင္းဘူးဆိုတဲ့ အစြဲအယူအဆေတြကို ေခ်းခၽြတ္ပစ္ဖို႔ အမ်ားၾကီး ၾကိဳးစားၾကရမယ္။

တိုင္းသူျပည္သားအားလံုး လွည္းေန ေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္၊ အားတက္သေရာ၊ တက္တက္ၾကြၾကြ ပါ၀င္မလာသေရြ႕ ဘယ္လိုဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲေရးမွ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူး။

ေက်းဇူးမေမ့သင့္

ဒီလိုအေျခအေနမွာ သမိုင္းျဖစ္စဥ္ေတြထဲက မေကာင္းတဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြကို ဆြဲထုတ္ျပီး မီးေမာင္းထိုးတင္ ျပေနၾကတာမ်ိဳးေတြကို ဆင္ျခင္သင့္ၾကတယ္လို႔ သေဘာရပါတယ္။
ေရွးက ႏိုင္ငံေရးသမားၾကီးေတြနဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ပါတီၾကီးေတြရဲ႕ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈေတြေၾကာင့္ လြတ္လပ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရယ္လို႔ ျဖစ္တည္လာရ တာကို ေက်းဇူးမကန္းသင့္ဘူး။ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး တိုက္ပြဲမ်ားအတြင္း၊ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး တိုက္ပြဲမ်ားအတြင္း၊ အသက္စြန္႕ခဲ့ၾကရတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္ အာဇာနည္သူရဲေကာင္းမ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးကို လည္း မေမ့သင့္ၾကပါဘူး။

လူထုစိန္၀င္း
*ဆင္ဆာျဖဳတ္ခံရေသာ ေဆာင္းပါး။