“ဗမာေခါင္းေဆာင္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၏ေသတမ္းစာ“

(ဤေသတမ္းစာသည္ ဗမာမ်ဳိးခ်စ္ေခါင္းေဆာင္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း မကြယ္လြန္မီ ဗမာေခါင္းေဆာင္ အခ်ဳိ ႔အား မွာၾကားခဲ့ေသာ ေသတမ္းစာျဖစ္သည္)

- ရခိုင္ကို အထင္ေသးမိလို႔ ဗမာဦးေခါင္းအေနာက္ကို ညႊန္႔ခဲ့ရတယ္။ ဒီေတာ့ ရခိုင္ကို ဘယ္ေတာ့ခါမွ အထင္မေသးနဲ႔။ ဤအတိတ္က ျဖစ္ရပ္ကို ၾကည့္ၿပီး သတိထားရမယ္။ ရခိုင္ေတြဟာ ရာဇ၀င္ႀကီးသေလာက္ မာနႀကီးတယ္။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အထင္ႀကီးတဲ့ လူမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ သမိုင္းေႄကြး မဆပ္ႏိုင္ေအာင္၊ နာလံမထူႏိုင္ေအာင္ မင္းတို႔တေတြ စြမ္းေဆာင္တတ္ရမယ္။

- ရွမ္းဆိုတဲ့ လူေတြကလည္း ေတာင္ေပၚမွာေန ေတာင္ေပၚသား။ သူတို႔ အထက္ကဆိုရင္ ငွက္ပ်ံသြားတာကိုေတာင္ မလိုခ်င္ဘူး။ မေလွ်ာ့တဲ့ဇြဲ၊ လံု႔လဟာ ရွမ္းေတြမွာ ရွိတယ္။ ဗမာေတြကို ရာဇ၀င္ၾကည့္ၿပီး ဓားေသြးတိုက္ရမယ္ဆိုတဲ့ စကားပံု တစ္ေန႔ေန႔မွာေတာ့ ဒီျပႆနာ ေပၚလာမယ္။ ေတာင္ေပၚသား အသိထက္ မေက်ာ္လြန္ေစဖို႔ ၾကပ္ၾကပ္သတိထားရမယ္။ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ ႀကီးထြားလာခဲ့ရင္ ဗမာ့ရန္သူပဲ၊ ျပတ္သားတဲ့နည္းကို က်င့္သံုးရမယ္။

- ကရင္ဆိုရင္လဲ တို႔တေတြရဲ ႔ စိတ္မခ်ႏိုင္တဲ့ စကားေျပာရင္ ေျပာသလို လုပ္တတ္တဲ့ ၀ါဒရွိတယ္။ ဒါဟာ ရန္သူတစ္မ်ဳိးပဲ။ သူတို႔ရဲ ႔ ဘ၀ကို ေျမေတာင္ေျမႇာက္မေပးနဲ႔။ လက္ျမန္ေျချမန္၀ါဒရွိတယ္။ သတိလစ္ရင္ လစ္သလို ဗမာေတြ အသက္ရွဴၾကပ္လိမ့္မယ္။

- ဓါးရွည္ ဓါးခြ်န္ေတြကို ကိုင္ၿပီး ေရခဲေတာင္ေပၚမွာ ေပ်ာ္ပိုက္တဲ့ ကခ်င္ေတြကလည္း

မႏၲေလးကိုေတာင္ သူတို႔ၿမိဳ ႔ဆိုၿပီး ေတာင္ဘက္တခြင္ကို သူတို႔ေဒသျဖစ္ဖို႔ ရည္မွန္းထားတယ္။ သူတို႔က ပင္လယ္ငါးကို စားမယ္တဲ့။ မင္းတို႔ ဗမာေတြရဲ ႔ သခင္ဘ၀ကို ေရာက္ေအာင္ဖန္တီးမယ္တဲ့။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါတို႔တေတြဟာ လက္ဦးထားဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ မညႇာနဲ႔။ ညႇာရင္နာမယ္။ ဗမာေတြ သတိထားၾက။

- သမိုင္းရွည္ၿပီး တိုးတက္ခဲ့တဲ့ မြန္ေတြကလည္း ကေန႔ဆို ဗမာလက္ေအာက္မွာ ေရာက္ေနေပမယ့္ ဒဂုံဆိုတာ မြန္စကားျဖစ္လို႔ ရန္ကုန္ဆိုတာ မြန္ျပည္ျဖစ္ရမယ္ဆိုတာပါပဲ။ အတိတ္က သူပိုင္တယ္။ ငါပိုင္တယ္ ဆိုတာက ဗမာေတြနားမလည္ဘူး။ လက္ရွိမွာ လယ္လိုရွိေနသလဲ။ ရွိေနသလို သိမ္းထားရမယ္။ မြန္ဆိုတာ သည္းမခံတတ္ဘူး။ မလိုလားရင္ ေတာ္လွန္တတ္တယ္။

- ထား၀ယ္ဆိုတဲ့ လူမ်ဳိးကလည္း ရွိေသးတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ လူနည္းစုေတြပဲ။ ဒါေပမယ့္ အထင္ေသးလို႔မျဖစ္ဘူး။ ငါတို႔ရဲ ႔ သမိုင္းေႂကြး ရွိေနတယ္။ သူတို႔ေတြဟာ တျခားတိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး ငါတို႔ဗမာေတြကို အႏၲရာယ္ျပဳလာႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေကာင္ေတြကို တျခားတိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ မပူးေပါင္းမိေအာင္ မင္းတို႔ႄကိဳးစားရမယ္။ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ထား၀ယ္လူမ်ဳိးေတြကို ပ်ဴနဲ႔ကမ္းယံေတြလိုပဲ မ်ဳိးေပ်ာက္သြားေအာင္ ငါတို႔လုပ္ေဆာင္ရမယ္။ ဆိုလိုတာက ငါတို႔ဗမာအမ်ဳိးသားေတြဟာ ထား၀ယ္အမ်ဳိးသမီးေတြကို ရတဲ့နည္းနဲ႔သိမ္းသြင္းၿပီး လက္ထပ္ယူရမယ္။ ရန္သူကို ႀကီးသူျဖစ္ေစ၊ ငယ္သူျဖစ္ေစ ဘယ္ေတာ့မွ အထင္မေသးၾကနဲ႔ ငါမွာခ်င္တယ္။

- ေဒါင္းအေတာင္ခပ္ရင္ ေတာရွင္းရမယ္။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေဒါင္းအေတာင္ေအာက္က ငါတို႔ဗမာေတြကလည္း သူတစ္လူ။ ငါတစ္မင္းနဲ႔ ညီညြတ္မႈ မရွိဘူး။ အခ်င္းခ်င္း

ညီညြတ္မႈရွိမွသာ သာယာမယ္။ ပုဂိၢဳလ္အခ်င္းခ်င္း မေက်နပ္တာကို ႏိုင္ငံေရးမွာ မေရာေထြးသင့္ဘူး။

- ဒါေၾကာင့္ ငါမေသခင္ ေနာက္ဆံုး မွာထားခဲ့ခ်င္တယ္။ ဒါကို ငါတို႔တေတြ မေစာင့္ထိန္းရင္ သူ႔ကြ်န္ျဖစ္မယ္။ ဗမာဟာ ဗမာပဲ။ ကမၻာမွာ ဗမာေတြရွိေနသေရြ ႔ ထာ၀ရရွင္သန္ေနမယ့္ ကတိတစ္ခု ငါေတာင္းခ်င္တယ္။ မင္းတို႔ကတိေပးရင္ ငါေသေပ်ာ္ၿပီ။ သို႔မဟုတ္ရင္ ငါေသမေပ်ာ္ဘူး။ တမလြန္ဘ၀ကလည္း ငါတို႔ဗမာေတြ ကြ်န္ျဖစ္ေနတာကို မၾကည့္ခ်င္ဘူး။ ဗမာေတြ အခ်င္းခ်င္း ဘာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးကို တစ္ျခားလူမ်ဳိးေတြဆီကို မေရာက္ဖို႔ အေရးႀကီးတဲ့အခါ ဗမာေတြ အခ်င္းခ်င္း ေသြးစည္းၿပီး တစ္ပါးရန္ကို ကာကြယ္ရမယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ သူတစ္လူ၊ ငါတစ္မင္း ၀ါဒကို စြန္႔ရမယ္။ ( သခင္ ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း )

ျမန္မာျပည္မွ တိုင္းရင္းသားတိုင္း လူမ်ဳိးတိုင္း လြတ္လပ္ေရးရၾကပါေစ။

ၾကယ္နီ ( Red Star )